Yol arkadaşlığı

Her yolu denedim ama olmuyor artık..Her gidişin dönüşü vardı biliyorum ama bunun yok.Her hatanın diyetini ödedin belki ama ben diyet ödetmek için değil seni sevdiğim için senle beraberdim.

Belki düşerim, belki kalkamam bir daha..Belki bulamam senin gibi seveni, belki kimse senin kadar mutlu edemez beni..Belki yollar çıkmaza vurur senden sonra ama ben artık girdim bu yola..Ve bu yolda sen yoksun.Yanıma her zaman almam gerektiğini hissettiğim, her zaman kendi olmasa da fikirlerini,tavsiyelerini yanıma aldığım kız yok artık bu yolda…Belki onlarca kez söyledim ama gene söylüyorum ben artık bu son damlayı taşıyamadam..Ben artık  savruluyorum her saniye senden uzaklara..Gidiyorum artık uzak diyarlara.Vuslattım, gurbeti yaşıyorum artık senin gönlünde..

Sen zorlaştırdıkça ben kaçıyorum.Ben kaçtıkça aşkımız,sevgimiz ve en önemlisi birbirimize olan saygımız da kaçıyor bizden.

O zor günler geçti derken her doğan güneş yanında yeni sorunlar yükledi.Her dostun ikramı acı tat bıraktı dilimizde,her su veren yangınımızı daha arttırdı..

 Artık Kırık Bir Aşk Hikayesi olarak kalmalı bu ilişkinin adı..Artık bu ilişki burada bitmeli..Bu zamandan sonra bize her şey “la” ve her söz “eksik” ve her şiir “yetersiz” ve her sonuç “sebebsiz” ve her yol “uzun” ve her dönemeç “uçurum” ve her küçük sorun en şiddetli zelzele…

Biz sadık birer yol arkadaşıydık.İki dervişin yol arkadaşlığından ziyade, iki leyleğin göç arkadaşlığı gibiydik..Çok dağ,tepe,deniz gördük.Çok şehirden geçtik..Çok fırtına yolumuzu değiştirdi,çok hortum savurdu bizi..Yağmurda yağdı üstümüze, karda..Sıcak ülkelere ulaşamazsa leylek, ölür, bilirsin..Biz ölmedik ama sıcak ülkeye de ulaşamadık senle.. Ya da birer koltuk arkadaşıydık.Hani bazen uzun yolculuklarda yanındaki koltuk boştur ve merak edersin nasıl biri gelip oturacak diye.Hiç konuşmasan bile yol uzundur,mola için ister istemez ondan izin alman gerekir. Onun için merakını cezp eder ve sabırsızlıkla beklersin.Sonra gelir biri oturur..Bazen çevirir kafanı,cama yaslar ve uyursun..Bazen çok ilgini çeker kim olduğunu,ne iş yaptığını,nereden gelip nereye gittiğini sorarsın..Sonra o anlatır sen dinlersin.Sen anlatırsın o dinler..Ve sen sadece onun anlattığı kadarını bilirsin, o sana ne anlatsa ona inanırsın, ona dair daha fazlasını bilemezsin..

 İşte bizim yol arkadaşlığımızda böyleydi.Uzun bir otobüs yolculuğu,bir leylek göçü gibi.. Ve yol bitti.

  Yol arkadaşlığı sona erdi.